از باغ ها به بعد ۹ نیماژ

آب که کم می شود،درخت ها می ترسند.چاه ها عمیق تر می شود تا چکه ای آب برسد به ریشه های خشکیده شان.گاه آب هم می رسد؛اما دیگر درخت زنده نمی شود.آب می خواست،اما کسی فکری برای خاکش نکرده بود.آب عمیق ترین چاه هم،صفا خانوم را زنده نمی کرد وقتی خاک زیر پایش این چنین تفتیده بود. کسی باید فکری به حال خاک می کرد و نیلوفر،خاک ها را روفت و خاطرات را زنده کرد.

مولف معصومه میرابوطالبی