غزل زمان نیماژ

معرفی اجمالی محصول

محمد سلمانی هم از متاثران غزل منزوی به شمار می‌رود، دفتر شعر سلمانی با نام «غزل زمان» که چاپ اول و دوم آن در سالهای ۱۳۷۹ و ۱۳۸۴ با استقبال خوبی روبرو شده است، نشان از همسان بودن نام این مجموعه با رسالتی است که به گردن گرفته است. در این دفتر غزل‌‌های خوب و قابل قبول کم نیستند، اگرچه از کنار غزل‌های معمولی مجموعه هم نمی‌توان به سادگی گذشت البته خواننده شعرشناس از خواندن غزل‌های این دفتر علاوه بر منزوی، شاعر نام آشنای دیگری را هم فرایاد می‌آورد: محمدعلی بهمنی!
معضلی که بلای جان شعر امروز ما شده، ایماژیسم است که خوشبختانه غزل سلمانی تن به آن نداده است. امروز برخی شاعران عاطفه و احساس و پیام اصلی شعر خود را چنان در کوچه پس کوچه‌های تصاویر گنگ و مبهم شعر خود گم کرده‌اند که خواننده پس از چند بار خوانش شعر و سردرگمی و بلاتکلیفی از خیر شعر و ماوقع می‌گذرد و چاره‌ای دیگر می‌اندیشد. تصاویر غزل سلمانی روشن و گویا و بکرند. وی از مضامین زیبا و قابل تاملی در شعر خویش استفاده کرده است که نشان از وقوف بالای وی از رموز غزل و سرشاری عاطفه و احساس دارد. سلمانی به خوبی براین نکته واقف است که قوی‌ترین رکن هر غزلی عنصر عاطفه و احساس آن است و سایر عناصر شعری باید به مدد این عنصر عرض اندام کنند. وی کم‌تر دچار بازی‌های بیهوده و افراطی زبانی گشته است و گه گاه به کوتاه‌ترین شکل، بلندترین و تاثیرگذارترین مضامین را خلق کرده است. بنگرید:
از میوه درخت اساطیری پدر
سیبی رسیده بود به دستش که کال بود
می‌ریخت برگ‌های خزان دیده روی گل
یعنی خراب بر سر آباد می‌وزید
شراب وسوسه در جان من مریز که من
هزار پنجره از حسرت گناه پرم
با برگ گل نوشته به دیوار باغ ما
وقتی بیا که حوصله غنچه تنگ نیست
ای موج تنت منحنی آبی دریا
ما دست نیازیم و تو در ناز جدایی

خرید اینترنتی این کتاب از بانک کتاب ارکابوک

بانک کتاب ارکابوک