کتاب شعر سه دفتر فریدون مشیری

کتاب سه دفتر اثر فریدون مشیری

کتاب «سه دفتر» شامل سه مجموعه شعر «ابر و کوچه»، «گناه دریا» و «بهار را باور کن» سروده‌ی «فریدون مشیری» است. فریدون مشیری (۱۳۰۵ – ۱۳۷۹) از نامدارترین شاعر معاصر است که سرودن شعر را از نوجوانی و تقریبا از پانزده سالگی شروع کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ به چاپ رسید. خود او درباره‌ی این مجموعه می‌گوید: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند و همه شاعران نامدار شدند، زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند. اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم، یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم، در مورد آن‌ها بحث می‌کردیم و بر آن تکیه می‌کردیم.» عبدالحسین زرین‌کوب در باره‌ی شعر مشیری می‌نویسد: «در طی سال‌ها شاعری، فریدون از میان هزاران فراز و نشیب روز، از میان هزاران شور و هیجان و رنج و درد هر روزینه آن چه را به روز تعلق دارد، به دست روزگاران می‌سپارد و به قلمرو افسانه‌های قرون روانه می‌کند. چهل سالی – بیش و کم – هست که او با همین زبان بی‌پیرایه‌ی خویش، واژه واژه با همزبانان خویش همدلی دارد… زبانی خوش‌آهنگ، گرم و دلنواز. خالی از پیچ و خم‌های بیان ادیبانه‌ی شاعران دانشگاه‌پرورد و در همان حال خالی از تاثیر ترجمه‌های شتاب‌آمیز شعرهای آزمایشی نوراهان غرب.» شعری از کتاب حاضر را می‌خوانیم: «دلم می‌خواست: دنیا خانه مهر و محبت بود/ دلم می‌خواست: مردم، در همه احوال با هم آشتی بودند./ طمع در مال یکدیگر نمی‌کردند/ کمر بر قتل یکدیگر نمی‌بستند./ مراد خویش را در نامرادی‌های یکدیگر نمی‌جستند،/ ازین خون ریختن‌ها، فتنه‌ها، پرهیز می‌کردند،/ چو کفتاران خون‌آشام، کمتر چنگ و دندان تیز می‌کردند!» کتاب حاضر را نشر «چشمه» منتشر کرده است.